បច្ចុប្បន្ន ប្រជាជនខ្មែរ និងតាមបណ្ដាសារព័ត៌មានមួយចំនួន នៅមានការយល់ច្រឡំចំពោះការប្រើពាក្យ “សំឡេង” ដោយអ្នកខ្លះសរសេរ “សម្លេង” ឬ “សំលេង” ដោយនេះគឺជាការយល់ខុស និងច្រឡំមួយ ព្រោះថា រដ្ឋាភិបាលបានកំណត់យក និងប្រើប្រាស់នូវពាក្យក្នុងអក្សរខ្មែរ តាមវចនានុក្រមខ្មែរ របស់សម្ដេចសង្ឃ ជួន ណាត។

សំឡេង ៖ ( ន. ) សទ្ទជាតិដែលមកប៉ះសោតប្បសាទឲ្យឮ, សូរសព្ទឬសម្ដីដែលលាន់ឮ : សំឡេងក្រអួន សំឡេងណែនធ្ងន់រំពង ។ សំឡេងក្រអៅ ឬ–ក្រឪ សំឡេងលាន់ឮវ៉ៅគ្រលួច ។ សំឡេងង៉េវ សំឡេងខ្សេវស្ដួចតូចឆ្មារ ។ សំឡេងស្អា សំឡេងគគ្រាតមិនស្អាត ។ល។