តាំងពីសម័យសុខោទ័យ រហូតមកដល់សម័យអយុធ្យា មានការនិយាយអំពីការ រៀបចំកម្មវិធី ព្រះរាជពិធីបរមរាជាភិសេក ក៏មានលក្ខណៈ នាំយកទឹកមន្ត ឬទឹកស័កសិទ្ធិ រាជាភិសេក ដែលមានលក្ខណៈសណ្ឋានដូចជា ប្រទេសថៃ ដោយមានឥទ្ធិពលពីឥណ្ឌា ដែលមានភាពស្រដៀងគ្នា នឹងជ្វា មន ខ្មែរ នៅពេលដែលព្រះមហាក្សត្រ ឡើងគ្រងរាជាភិសេករយៈពេល ៧ថ្ងៃ តំរូវឲ្យ ពួកព្រាហ្មបរោហិត ដងឬនាំទឹកស័កសិទ្ធិ យកមកក្នុងពិធីរាជភិសេក ។

នេះបើយោងតាមសិលាចរិករបស់ វត្តសារីឃុំ ក្នុងតំបន់សុខោទ័យ ដែលមានន័យថា ទឹកស័កសិទ្ធិនោះ គឺជាទឹកដែលប្រសព្វចេញពីទ្វីបស៊ីជម្ពូទាំង ៥ សម្រាប់ការរាជាភិសេក ដែលភាគច្រើន ដងចេញមកពី ស្រះទឹកមរកត ស្រះកេស ស្រះកែវ ស្រះខា ស្រះយំណា ដែលមាននៅក្នុងក្រុង ស្រីអយុធ្យា ។

រហូតមកដល់សម័យកូស៊ីន ក្នុងរដ្ឋសម័យសម្តេច ព្រះពុទ្ធថាយ៉តហ្វា ជូឡាលោកមហារាជ រដ្ឋកាលទី១ រហូតមកដល់សម័យ ព្រះបាទសម្តេច ចមក្លៅ ចៅយូហួរ រដ្ឋកាលទី៤ បាននាំទឹកសាកសិទ្ធពីភ្នំ ព្រះសុមេរុ ពីប្រាំកន្លែងផ្សេងៗគ្នា ដែលហៅថា «បេញចសុថ្ធិខងខា» ដូចជា ៖
១.ទឹកក្នុងទន្លេ ផេច្យបុរី ក្នុងខេត្ត ផេច្យបុរី
២.ទឹកនៅក្នុងទន្លេ រាឆបុរី ក្នុងខេត្ត សមុទ្រសុងខ្រាម
៣.ទឹកនៅក្នុងទន្លេចៅប្រះយ៉ា ក្នុងខេត្ត អាងថង
៤.ទឹកនៅក្នុងទន្លេ បាសាក់ ក្នុងខេត្ត សារៈបុរី
៥.ទឹកនៅក្នុងទន្លេ បាងប្រាក់គង់ ក្នុងខេត្ត ណាខនណាយុគ។

ដោយឡែកទឹកដែលស្តេចថៃ មានជំនឿថា ស័កសិទ្ធិបំផុត គឺមានចំនួន ២កន្លែងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដែលត្រូវយកទៅរាជាភិសេក គឺមាន នៅភ្នំគូលេន ក្នុងសៀមរាម និង ទឹកនៅលើភ្នំប្រាសាទព្រះវិហារ ។
ជំនឿទាំងនេះ ដោយសារ ថៃជឿថា ទឹកដែលហូរចេញពីភ្នំនេះ គឺកាត់«លឹង្គព្រះឥសូរ» និងហូរ កាត់យោនីនាង «សោមា» រួចបង្ហូរចូលក្នុងទន្លេ ដែលនាំសេចក្តីសុខដល់ប្រជាពលរដ្ឋរបស់ថៃ ។

សូមបញ្ជាក់ផងដែរថា ពិធីនេះ ត្រូវបានប្រារព្ធ តាំងពីសម័យព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នទី១ រហូតមកដល់ដើមកំណើតសម័យ អយុធ្យា បើយោងតាមអ្នកបុរាណវិទ្យាថៃ៕

រូបខាងលើនេះនៅតំបន់ភ្នំគូលេន

ទឹកនៅលើភ្នំប្រាសាទព្រះវិហារ
ប្រភព៖ museum-press និង emuseum.treasury