ចាប់តាំងតែពីបានទទួលឯករាជ្យមក ឥណ្ឌាបានប្រកាន់ភ្ជាប់នូវទិសដៅសឹងតែសង្គមនិយម ជាមួយនឹងការគ្រប់គ្រងយ៉ាងតឹងរឹងទៅលើ ការចូលរួមពីផ្នែកឯកជន ដូចជាពាណិជ្ជកម្ម ក្រៅប្រទេស និងការវិនិយោគផ្ទាល់ពីបរទេស។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី ចាប់ពីឆ្នាំ ១៩៩១ មក ឥណ្ឌាបានបើកចំហទីផ្សារ របស់ខ្លួន ដោយធ្វើកំណែទម្រង់សេដ្ឋកិច្ចនិងបន្ធូរបន្ថយការគ្រប់គ្រង របស់រដ្ឋទៅលើ ការធ្វើពាណិជ្ជកម្ម និងការវិនិយោគទុនបរទេស។ ការផ្តោះប្តូរពាណិជ្ជកម្មក្រៅប្រទេសបានកើនឡើងពី ៥.៨ ពាន់លានដុល្លារ នៅឆ្នាំ ១៩៩១ ដល់ ៣០៨ ពាន់លានដុល្លារ នៅថ្ងៃទី ៤ កក្កដា ឆ្នាំ ២០០៨ នៅខណ:ដែលថវិការដ្ឋ និងសហព័ន្ធបានធ្លាក់ចុះ ការធ្វើឯកជនូបនីយកម្មលើសហគ្រាសសាធារណ:ត្រូវបានបន្ត។ ជាមួយអត្រាកំណើន ៩.៤% នៅឆ្នាំ ២០០៦-២០០៧សេដ្ឋកិច្ចឥណ្ឌា ស្ថិតនៅក្នុងបណ្ដាសេដ្ឋកិច្ច ដែលមានកំណើនខ្លាំងបំផុតក្នុងលោក។ ផលិតផលក្នុងស្រុកដុល (GDP) របស់ឥណ្ឌា គិតជាដុល្លារមាន ១.០៨៩ លានលានដុល្លារ ខណ:ដែល អំណាចទិញ (PPP) មានដល់ ៤.៧២៦ លានលានដុល្លារជាប់លំដាប់ទី៤ ក្នុងលោក។ ចំណូលរបស់ប្រជាជនម្នាក់ៗ មាន ៩៧៧ ដុល្លារ ស្របពេលដែលអំណាចទិញរបស់ប្រជាជនម្នាក់ៗមាន ២.៧០០ ដុល្លារ។
ឥណ្ឌា មានកម្លាំងពលកម្ម ៥១៦.៣ លាននាក់ជាប់លំដាប់ទី២ក្នុងលោក ដែលក្នុងនោះ ៦០% បម្រើការនៅក្នុងវិស័យកសិកម្ម និងសហគ្រាសពាក់ព័ន្ធ ២៨% បម្រើវិស័យសេវាកម្ម និងសហគ្រាសពាក់ព័ន្ធ និង ១២%ទៀតបម្រើក្នុងវិស័យឧស្សាហកម្ម។ ដំណាំកសិកម្មសំខាន់ៗរួមមាន ស្រូវ ស្រូវសាលី ធញ្ញជាតិប្រេង កប្បាស ក្រចៅ តែ អំពៅ និងដំឡូងបារាំង។ វិស័យកសិកម្មរួមចំណែក ២៨% នៃផលិតផលក្នុងស្រុកដុលវិស័យសេវាកម្ម និងសហគ្រាសពាក់ព័ន្ធមានរហូតដល់ ៥៤% ហើយ ១៨%ទៀត តំណាងឲ្យឧស្សាហកម្មសំខាន់រួមមាន ឧស្សាហកម្មយានយន្ត ស៊ីម៉ងត៍ គីមី អេឡិចត្រូនិក ម្ហូបអាហារ គ្រឿងយន្ត អាជីវកម្មរុករករ៉ែ ប្រេងកាត ឱសថ ដែកថែប សម្ភារ:ដឹកជញ្ជូននិងវាយនភណ្ឌ។ អាស្រ័យដោយកំណើនសេដ្ឋកិច្ច យ៉ាងឆាប់រហ័សរបស់ឥណ្ឌា បានធ្វើឲ្យមានការកើនឡើងនូវតម្រូវការថាមពលដ៏ច្រើនផងដែរ។ ដោយផ្អែកតាមអង្គការគ្រប់គ្រងព័ត៌មានស្ដីពីថាមពល (Energy Information Administration) ឥណ្ឌាជាប្រទេស ដែលប្រើប្រាស់ប្រេងច្រើនជាងគេទី៦ និងទី៣ ខាងធ្យូងថ្ម។
ទោះជាសេដ្ឋកិច្ចឥណ្ឌាមានការកើនក្នុង ២ទសវត្សចុងក្រោយនេះក៏ដោយ ប៉ុន្តែការរីកចម្រើនពុំមានភាពស្មើគ្នាទេ ទៅតាម សង្គម សហគមសេដ្ឋកិច្ចភូមិសាស្ត្រតំបន់ ជាពិសេសភាពខុសគ្នារវាងទីក្រុង និងជនបទ។ សមភាព នៃចំណូលនៅប្រទេសឥណ្ឌា មានទំនាក់ទំនងគ្នាតិចណាស់ (Gini Coefficient: 36.8 នៅឆ្នាំ ២០០៤) ទោះជាមានការកើនឡើងនៅរយ:កាលចុងក្រោយនេះក៏ដោយ។ បំណែងចែកភោគផល (Wealth Distribution) នៅឥណ្ឌា ពុំមានសមភាពឡើយ ដោយអ្នកមានចំណូលខ្ពស់ ១០% នៃក្រុមចំណូល ទទួលបានផលរហូតដល់ ៣៣% នៃចំណូល។ ថ្វីបើដំណើរការសេដ្ឋកិច្ចសំខាន់ ១/៤ នៃប្រជាជនរកចំណូលបានក្រោមបន្ទាត់ក្រោមបន្ទាត់ភាពក្រីក្រ ០.៤ ដុល្លារ ក្នុងមួយថ្ងៃ។ នៅឆ្នាំ ២០០៤-២០០៥ ប្រជាជន ២៧.៥% បានរស់នៅក្រោមបន្ទាត់ភាពក្រីក្រ។
ថ្មីៗនេះ ឥណ្ឌាបានផ្ដល់មូលនិធិយ៉ាងច្រើន ដល់វិស័យអប់រំ ឲ្យប្រជាជនអាចនិយាយភាសាអង់គ្លេសបាន និងផ្ដល់ការបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវ: ដើម្បីឲ្យក្លាយជា Outsourcing Destination ដ៏សំខាន់ សម្រាប់សហប្រតិបត្តិការពហុភាគី និង Popular Destination សម្រាប់Medical Tourism។ ឥណ្ឌាបានក្លាយទៅជា អ្នកនាំចេញដ៏សំខាន់នូវ ផលិតផលផ្នែកទន់ (Softwate) ក៏ដូចជា ហិរញ្ញវត្ថុ ការស្រាវជ្រាវ និងសេវាកម្មផ្នែកបច្ចេកវិជ្ជា។
នៅឆ្នាំ ២០០៧ តាមការប៉ាន់ស្មានការនាំចេញមានប្រហែល ១៤០ ពាន់លានដុល្លារ និងនាំចូលមានប្រហែល ២២៤.៩ ពាន់លានដុល្លារ។ វាយនភណ្ឌ គ្រឿងអលង្ការ សម្ភារ:វិស្វកម្ម និងផលិតផលផ្នែកទន់ គឺជាផលិតផលនាំចេញដ៏សំខាន់។ ក្រៅពីនេះ ប្រេងឆៅ យានយន្ត ជីរកសិកម្ម ផលិតផលគីមី ក៏ជាផ្នែកនាំចេញដ៏សំខាន់ផងដែរ។ ដៃគូពាណិជ្ជកម្ម សំខាន់បំផុតរបស់ឥណ្ឌាមានសហរដ្ឋអាមេរិក សហភាពអឺរ៉ុបប្រទេសចិន រុស្សីនិងជប៉ុន៕
ប្រភព៖ wikipedia
មតិយោបល់