បុណ្យតាណាបាតា ឬ បុណ្យតារា (Tanabata festival or Star festival) បានមានកំណើតជាង ២០០០ឆ្នាំកន្លងមក តាមការនិទានចិនបុរាណ ដែលហៅថា Kikkoden។បុណ្យនេះកើតដោយសារទណ្ឌកម្មកាងារ(乞巧節; qǐ qiǎo jié)ដែលក្លាយមកពីបុណ្យ អូបន(O-bon) ក្នុងសម័យកាល អ៊ីដូ(Edo) ។ ស្រីៗប៉ាក់ក្ដីប្រាថ្នារបស់គេ ចំណែកប្រុសគេសរសេរដោយដៃដាក់ក្នុងក្រដាសប្រាថ្នារបស់គេ ។ មកដល់សម័យឥឡូវគេប្រើទឹកខ្មៅជំនួសវិញ ។
ទាក់ទិននឹងពិធីបុណ្យនេះដែរ គឺជំពក់វ័គវិននឹងទិទានមួយ ដែលរៀបរាប់ដូចតទៅនេះ ៖កាលនោះមាន ម្ចាស់ក្សត្រីតំបាញ(織姫)មួយអង្គឈ្មោះ អូរីហ៊ីមេ (Orihime) ជាបុត្រីរបស់ស្តេចវេហាស៍ (Sky King, 天工) ឈ្មោះតេនគូ(Tenkou) ។ ម្ចាស់ក្សត្រីនេះចេះត្បាញ សំលៀកបំពាក់បានល្អឥតខ្ចោះ នៅវិមានមួយ ក្បែរមាត់ច្រាំងត្រើយខាងកើត នៃទន្លេថានសួគ៌(River of Heaven) ឈ្មោះអាម៉ាណូកាវ៉ា (Amanogawa, 天の川)។ ឪពុករបស់នាងពេញចិត្តសំលៀកបំពាក់ ដែលនាងបានត្បាញ ហើយដែលនាងបាន ខិតខំធ្វើការខ្លាំងក្លា ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីត្បាញសំលៀកបំពាក់ទាំងនោះ។ ទោះបីដូច្នោះ, នាងបានធ្លាក់ខ្លួនព្រួយ ដោយសារការងារមមារញឹក មិនអាចអោយនាងបានជួប ឬ ស្រឡាញ់នរណាម្នាក់ បាន។ ដឹងដូច្នោះ ក៏តេនគូ ជាឪពុកបានរៀបចំអោយនាង បានជួបជាមួយព្រះអង្គម្ចាស់គង្វាលគោ (Cow Herder Prince, 彦星) ម្នាក់ឈ្មោះហ៊ីកូបូស៊ី (Hikoboshi) ដែលបានរស់នៅនិងបានធ្វើការ នៅត្រើយខាងលិចនៃទន្លេអាម៉ាណូកាវ៉ា។ កាលបើអ្នកទាំងពីរបានជួបគ្នា, ក៏បាក់ចិត្តស្រឡាញ់គ្នាដូចរន្ទះ មួយរំពេច ហើយមិនយូរប៉ុន្មាន ក៍បានរៀបការនឹងគ្នា។ បាននៅក្បែរ គ្នាកាលណា អូរីហ៊ីមេលែងនឹកឃើញ ត្បាញសំលៀកបំពាក់ សំរាប់វិមានរបស់តេនគូជាឪពុក រីឯហ៊ីកូបូស៊ីឯណោះវិញក៏ លែងខ្វល់គោទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្លួន បណ្តោយអោយដើរ ពាសវាលពាសកាល តាមទន្លេថានសួគ៌នោះ។ ដោយខ្ញាល់ខ្លាំងពេក តេនគូជាឪពុកបាន បំបែកគូស្នេហាទាំងពីរអោយ ម្នាក់ៗនៅត្រើយម្ខាងៗនៃ ទន្លេអាម៉ាណូកាវ៉ា និងបានហាមគេទាំងពីរ ជួបគ្នាទៀត។ អូរីហ៊ីមេបានកើតទុក្ខស្នេហា ដោយបាត់ស្វាមីរបស់នាង, បានសុំឪពុក អោយគេទាំងពីរ បានជួបគ្នាឡើងវិញ។ តេនគូទប់ចិត្តមិនរួច ជាមួយនឹងទឹកភ្នែកបុត្រី, បានអនុញ្ញាតិអោយ គូស្នេហ៍ជួបគ្នានៅថ្ងៃទី ៧ នៃខែទី៧ បើសិនជា អូរីហ៊ីមេបានព្យាយាមធ្វើការ និងបានបំពេញការងារ តំបាញរួចរាល់។ លើកដំបូងគូស្នេហ៍បានព្យាយាម ធ្វើយ៉ាងណាក៏ មិនអាចជួបគ្នាបាន ដោយអ្នកទាំងពីរបានយល់ ថាមិនមានវិធីអាច ឆ្លងកាត់ទន្លេព្រោះ មិនបានមានស្ពាន។ អូរីហ៊ីមេបានយំ យ៉ាងសន្ធឹកសន្ធាប់ ហើយក៏មានហ្វូងបក្សីដ៏ធំមួយ (Kasasagi, カササギ,鵲) បានមក ព្រមទាំងបានសន្យាថា នឹងត្រដាង ស្លាប របស់ពួកគេធ្វើជា ស្ពានមួយ អោយនាងអាចឆ្លងកាត់ទន្លេ។ បើមានភ្លៀង បក្សីទាំងនោះមិនអាចមកបាន រីឯគូស្នេហ៍ត្រូវរង់ចាំ ដល់ឆ្នាំបន្ទាប់ ទើបជួបគ្នាបាន ។
ចំណែកពួកជនជាតិជប៉ុនបានប្រារព្ធពិធីនេះ ដោយសរសេរក្ដីប្រាថ្នារបស់គេនៅលើក្រដាស(短冊, តានសាគុ?) ខ្លះមានសរសេរជាបែបកំណាព្យទៅតាមការយល់ឃើញរបស់គេ រួចគេយកទៅចង់នៅនឹងមែកឫស្សី ឬក៏យកទៅតុបតែងតាមចំណូលចិត្តរបស់ពួកគេ ។ បន្ទាប់ពីចប់កម្មវិធី គេក៏យកគ្រឿងដែលគេតុបតែងជាមួយក្រដាសប្រថ្នារបស់គេ ទៅបណ្ដែតក្នុងទឹក ឬដុតចោល ដែលអាចធ្វើឡើងក្នុងពាក់កណ្ដាលអាធ្រាត្រ ឬនៅព្រឹកស្អែក ។ ការប្រារព្ធពិធីបុណ្យនេះ គេធ្វើទៅតាមទំនៀមទម្លាប់របស់ស្រុកភូមិគេនីមួយៗ៕
https://i1272.photobucket.com/albums/y389/domneng/5158_01_zps6d8e4160.jpg
https://i1272.photobucket.com/albums/y389/domneng/Tanabata_festival_wikimwdia-commons_zps5cb86a11.jpg
មតិយោបល់