នៅថ្ងៃអាទិត្យនេះ ដំណឹង សូមជីកកកាយយកនូវបទចម្រៀងពីជំនាន់ដើមមួយបទ ដែលមានចំណងជើងថា “អូនគង់ដឹងខ្លួន” ដែលជាច្រៀងដោយអធិរាជសំឡេងមាស លោក ស៊ិន ស៊ីសាមុត និងនិពន្ធដោយកវីជើងចាស់ លោក ពៅ ស៊ីផូ។
ព្រមជាមួយគ្នានោះ ក៏សូមលើកយកនូវប្រវត្តិសង្ខេបដែលទាក់ទងនឹងករី ពៅ ស៊ីផូ ដែលដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ “ថ្ងៃលិចឯនាយសមុទ្ទ” របស់លោក សេង តារា។
ខាងក្រោមនេះជាប្រវត្តិរបស់លោក ពៅ ស៊ីផូ៖
គំនិតច្នៃប្រឌិត និងទេពកោសល្យកវីនិពន្ធយើង គ្មានអ្នកណាអាចវិភាគ និងវាយតម្លៃឲ្យឃើញពិតប្រាកដថាមានជម្រៅកម្រិតណាឡើយ ប៉ុន្តែអ្វីដែលយើងអាចសន្និដ្ឋាន និងស្រាវជ្រាវដឹងនោះគឺស្នាដៃរបស់លោកសុទ្ធតែមានវ័យចំណាស់រាប់សិបឆ្នាំមកហើយ ជាក់ស្តែងក្នុងចំណោមកវីទាំងនោះ លោក ពៅស៊ីផូ ត្រូវបានគេដឹងថា ជាកវីមួយរូបដែលមានស្នាដៃចំណាស់ជាងគេបំផុតកាលពីជំនាន់មុន ដូច្នេះហើយទើបអស់លោកកវីនិពន្ធនានាក្នុងជំនាន់នោះចាត់ទុកលោកជា “កវីរៀមច្បង” មួយរូបដែលពូកគេយកជាគំរូ និងរៀនសូត្រតាម។
តាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវ យើងបានដឹងថា លោក ពៅ ស៊ីផូ បានផ្តើមស្ថាបនាស្នាដៃនិពន្ធបទភ្លេង ទំនុកច្រៀងតាំងពីអំឡុង ទ.វ ឆ្នាំ១៩៤០មកម្ល៉េះ។ ម្យ៉ាងលោក ពៅ ស៊ីផូ នេះឯងដែលបានចូកចែវត្រួសត្រាយផ្លូវឲ្យអ្នកចម្រៀងជំនាន់នោះមានឈ្មោះល្បីល្បាញស្ទើរតែគ្រប់ៗគ្នា ដោយក្នុងនោះមានលោក សុះ ម៉ាត់ អ្នកស្រី ម៉ៅ សារ៉េត លោក អ៊ឹម សុងសឺម ព្រមទាំងបុរសសំឡេងមាស ស៊ិន ស៊ីសាមុត ជាដើម។ល។ ជាមួយគ្នានេះ លោក ពៅ ស៊ីផូ ក៏ជាអ្នកបង្កើតគំរូណោតភ្លេង ABCD ផងដែរដែលនៅស្រុកខ្មែរជំនាន់នោះ មិនទាន់មានអ្នកណាសរសេរចេញមកឡើយ ហើយក៏ប្រហែលគ្មានអ្នកណាអាចមានសមត្ថភាពសរសេរចេញបានដែរ ដែលបានក្លាយជាប្រទីបមួយដ៏សំខាន់ សម្រាប់កវីនិពន្ធនានាយក ABCD ថ្មីនោះទៅប្រើគ្រប់ៗគ្នាក្នុងការនិពន្ធបទភ្លេង។ ថ្មីបើណោតភ្លេងថ្មីនោះមិនមែនជាណោតភ្លេងសកល (Solfere) ដែលអាចប្រើប្រាស់បានតែក្នុងស្រុកខ្មែរមែន ប៉ុន្តែនេះគឺជាកិត្តិយសធំណាស់សម្រាប់ជាតិខ្មែរដែលមានកុលបុត្រម្នាក់អាចច្នៃប្រឌិតរបស់មួយថ្មីដែលពិភពលោកគ្មាន។ ចំពោះការរកឃើញនេះ គេអាចប្រៀបធៀបថា នៅប្រទេសនានា គេមានអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រផ្ទាល់ខ្លួន រកឃើញបច្ចេកវិទ្យាទាន់សម័យដូចជា ម៉ាស៊ីនបោកគក់ យានអវកាស រថភ្លើង ។ល។ ចំណែកឯប្រទេសខ្មែរយើង យើងក៏អាចនិយាយបានដែរថា មានអ្នកប្រាជ្ញម្នាក់ដែលរកឃើញ ណោតភ្លេងថ្មីផងដែរ។ នេះមិនមែនជាអំណួតខ្លួនឯងទេ តែវាជាការពិតដែលគេត្រូវតែទទូលស្គាល់។
ដោយឡែកក្នុងបណ្តាស្នាដៃរបស់លោក បទចម្រៀងនីមួយៗសុទ្ធតែមានប្រជាប្រិយភាព មានការនិយមចូលចិត្តស្តាប់ពីប្រជាពលរដ្ឋគ្រប់ទិសទី ហើយក្នុងនោះ យើងបានស្រាវជ្រាវដឹងថា បទ“អូនគង់ដឹងខ្លួន” ដែលអធិរាជសំឡេងមាស ស៊ិន ស៊ីសាមុត ជាអ្នកបកស្រាយនោះ ក៏ជាស្នាដៃរបស់លោក ពៅ ស៊ីផូ ផងដែរ ដែលលោកនិពន្ធ និងថតនៅអំឡុងដើមឆ្នាំ ១៩៧៤ ក្នុងកាសែតចម្រៀង ពៅ ស៊ីផូ ទី១ ក្រោមការចាត់ចែង និងសម្រួលតន្ត្រីផ្ទាល់ដោយម្ចាស់ស្នាដៃទាំងអស់ ហើយបទនេះលោកនិពន្ធដើម្បីឌឺដងឲ្យភរិយារបស់លោកឈ្មោះ ចន្ធូ។
អ្នកស្រីចន្ធូ ដែលសព្វថ្ងៃនៅមានជីវិតនៅឡើយរស់នៅទីក្រុងភ្នំពេញ មានប្រសាសន៍រៀបរាប់អំពីដំណើររឿងនៃបទនេះថា “ខ្លឹមសារទាំងអស់ក្នុងទំនុកច្រៀងបទនេះ គឺស្វាមីអ្នកស្រីនិពន្ធឡើងដើម្បីចំអកឌឺដង ផ្លែផ្កាឲ្យអ្នកស្រីតែម្តង ព្រោះពេលនោះអ្នកស្រីដែលកំពុងឈានចូលវ័យម្ភៃឆ្នាំបន្តិចបន្តួច មានរូបសម្ភស្សស្អាត ដូច្នេះហើយទើបពេលទៅធ្វើការមានបុរសជាច្រើនបានលេបខាយសម្តី ក្នុងន័យលេងសើចផង បន្លំសុំស្នេហ៍ផង តែអ្នកស្រីមិនបានដាក់ចិត្តអ្វីឡើយ ប៉ុន្តែដោយសារមាននិស្ស័យរួសរាយ អ្នកស្រីមិនកំណាញ់សម្តីក្នុងការឆ្លើយឆ្លងទៅបុរសៗទាំងនោះទេ ព្រោះពួកគេសុទ្ធតែជាមិត្តរួមការងារជាមួយអ្នកស្រី។
ដោយសារឃើញអ្នកស្រីចូលចិត្តនិយាយលេងសើច និងតបតសម្តីជាមួយបុរសៗនៅកន្លែងធ្វើការញឹកញាប់ដូច្នេះហើយ ទើបលោក ពៅ ស៊ីផូ ស្វាមីអ្នកស្រីមានចិត្តប្រច័ណ្ឌ ហេតុនេះដោយសារលោកជាកវីពូកែតែងកាព្យចម្រៀងស្រាប់ផងនោះ ពេលនោះលោកក៏និពន្ធបទនេះ តែម្តង គឺនិពន្ធដំណាលគ្នានឹងបទ “ល្មមហើយណាស្រី”។ ចំណែកទំនុកច្រៀងបទនេះ ថ្មីបើមានន័យគ្រោតគ្រាតមែន ប៉ុន្តែអ្នកស្រីបញ្ជាក់ថាគឺគ្រាន់តែជាការក្នក់ក្នាញ់ស្រឡាញ់លាយស្អប់របស់ស្វាមីអ្នកស្រីប៉ុណ្នោះ មិនមែនឈ្លោះប្រកែក បែកបាក់គ្នាទេ តែដោយសារលោកសរសេរបានល្អ ទើបនាំឲ្យអ្នកស្តាប់គិតថា គូស្នេហ៏ទាំងពីរប្រេះឆាគ្នាព្រោះតែខាងស្រីក្បត់ចិត្ត គឺដូចត្រង់ឃ្លាដែលលោក ស៊ិន ស៊ីសាមុត ច្រៀងថា៖
ទោះសូរិយារះបំភ្លឺភពថ្មី ក៏ចិត្តស្រីនៅមិនអស់ក្តីប្រាថ្នា ព្រោះចិត្តវង្វេងនឹងកាមតណ្ហា គ្មានគ្រូពេទ្យណាអាចព្យាបាលបាន..
សូមបញ្ជាក់ថា សព្វថ្ងៃជាទូទៅគេដាក់ចំណងជើងបទនេះខុសថា “គង់មានថ្ងៃស្រីដឹងខ្លួន“ ខុសពីចំណងជើងដើមគឺ “អូនគង់ដឹងខ្លួន” ឯណោះទេ។ ដូច្នេះតាមរយៈការគាស់រំលើង និងការបកស្រាយនេះ សូមប្រិយមិត្តទាំងឡាយ ពិសេសផលិតកម្មរកស៊ីថតចម្រៀង និងផលិតបទចម្រៀងខារាអូខេនានា មេត្តាជួយដាក់ចំណងជើងឲ្យត្រឹមត្រូវតាមលំនាំដើមផង ហើយប្រសិនអាចដាក់ឈ្មោះអ្នកនិពន្ធទៀតផងនោះ ពិតជាល្អមែនទែន ដើម្បីឲ្យកូនខ្មែរបានដឹងអ្នកបង្កើតផង ព្រោះជាទូទៅគេស្គាល់តែអ្នកច្រៀងប៉ុណ្នោះ៕
មតិយោបល់