ស្ថានីយទ្បដុតកុលាលភាជន៍បុរាណមួយនេះស្ថិតនៅជាប់នឹងត្រពាំងបុរាណមួយឈ្មោះ”ត្រពាំងនាងសណ្តាយ” ដែលជាអតីតកន្លែងផលិតកុលាលភាជន៍បុរាណដ៏ធំមួយនាដើមសម័យអង្គរ ប្រភេទស្រទាប់រលោងពណ៌បៃតងដែលផ្តើមផលិតក្នុងរវាងសតវត្ស ទី៩-១០ នៃគ.ស ដែលកុលាលភាជន៍ចេញពីតំបន់នេះធ្លាប់ត្រូវបានគេប្រទះឃើញនៅតាមស្ថានីយកំណាយផ្សេងៗក្នុងខេត្តសៀមរាប ក៏ដូចជាតំបន់ផ្សេងៗទៀតនៅភាគខាងត្បូងនៃប្រទេសវៀតណាមសព្វថ្ងៃទៀតផង។ ពិតមែនតែទីតាំងនេះធ្លាប់ត្រូវបានសិក្សាបុរាណវិទ្យាក្នុងពេលកន្លងមក និងត្រូវបានចុះក្នុងបញ្ជីបុរាណដ្ឋានរួចហើយក្តី ប៉ុន្តែកង្វះខាតនៃថវិកាទ្រទ្រង់មិនទាន់អនុញ្ញាតឱ្យការងារអភិរក្សធ្វើទៅបាននៅឡើយទេ។

សោកស្តាយ ដែលល្បឿននៃការងារអភិរក្សដើរក្រោយល្បឿននៃតម្រូវការអភិវឌ្ឍន៍ ហើយរឹតតែសោកស្តាយដែលអ្នកភូមិសសីមិនទាន់មានលទ្ធភាពអាចស្វែងយល់ពីគុណតម្លៃដ៏ធំធេងនៃទ្រព្យកំណប់មហាសាលដែលមាននៅក្នុងភូមិរបស់ខ្លួន។ សង្ឃឹមថា ថ្ងៃណាមួយនឹងមានឱកាសសហការជាមួយអាជ្ញាធរជាតិអប្សរា បង្កើតវគ្គអប់រំផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកភូមិសសី ឱ្យបានយល់ពីគុណតម្លៃនៃបេតិកភណ្ឌប្រវត្តិសាស្ត្រ និងលក្ខណៈពិសេសរបស់វា ដើម្បីឱ្យសហគមន៍មូលដ្ឋានអាចចូលរួមស្រលាញ់ថែរក្សាឱ្យតម្លៃ និងជួយការពារសម្បត្តិដ៏មានតម្លៃនេះទាំងអស់គ្នា ហើយបើសិនជាអាចនាំគ្នាបង្កើតជាទ្បដុតកុលាលភាជន៍ និងផលិតជាផលិតផលលក់ទៅតាមទំនៀមទម្លាប់ដើមប្រចាំភូមិរបស់ខ្លួនទៀតនោះគឺរឹតតែប្រសើរមែនទែន។

តាមការពិនិត្យជាក់ស្តែង ការឈូសឆាយនេះមិនទាន់បានប៉ះពាល់ខ្លាំងដល់រចនាសម្ព័ន្ធ និងគ្រឿងបង្គុំរបស់ឡនៅឡើយទេ តែជាវិធានការណ៍បន្ទាន់ ក្រុមការងារចម្រុះរបស់រដ្ឋបាលស្រុក និងអាជ្ញាធរជាតិអប្សរាបានដាក់របាំងការពារ ហាមឃាត់ការឈូសឆាយបន្ត កាយប្រមូលដីដែលបានយកចេញពីជើងទួលមកពូនបិទកន្លែងខូចខាតទ្បើងវិញ ព្រមទាំងអប់រំណែនាំឱ្យប្រជាជនរស់នៅក្បែរស្ថានីយនេះជួយអភិរក្ស និងរក្សាគម្លាតឱ្យដាច់ចេញពីទីទួលបុរាណនេះផងដែរ។ អាជ្ញាធរជាតិអប្សរាក៏នឹងសហការជាមួយរដ្ឋបាលស្រុករៀបចំបោះបង្គោលព្រំការពារបុរាណដ្ឋានទាំងនេះ ដើម្បីបញ្ជៀសការឈូសឆាយនៅថ្ងៃមុខទៀត។