បន្ទាប់ពីថៃ បានដាក់ស្នើរសូម ល្ខោនខោល ជាសម្បត្តិបេតិកភ័ណ្ឌពិភពលោករបស់ពួកគេនោះ បានធ្វើឲ្យប្រជាជនកម្ពុជា មានការខឹងសម្បារយ៉ាងខ្លាំងត្រង់ចំណុចនេះ ។ ប៉ុន្តែ ទោះជាយ៉ាងណាខាងសាស្ត្រាចារ្យរបស់ថៃ នៅតែអះអាងថា របាំនេះជារបស់ពួកគេ។
សាស្ដ្រាចារ្យផ្នែកបុរាណវិទ្យារបស់ថៃ លោក ស្រី ឃុន ផានី បាននិយាយថា ពាក្យខូន (ល្ខោនខោល) ជារបស់ថៃ ពិតប្រាកដ ចា៎ស តែថាដើមចមរឿងនេះ ចេញពីរឿង រាមាយណៈ របស់ឥណ្ឌាជាង ២៤០០ឆ្នាំហើយ ដល់ហូរមកដល់អាស៊ី មានប្រទេសផ្សេងៗបំលែងទៅជា ល្ខោន របាំ ផ្សេងៗតាមអត្ថបទកវីរបស់ប្រទេសនីមួយៗ។ សម្រាប់ប្រទេសថៃ យើងហៅថា ខូន ចំណែកប្រទេសកម្ពុជា មានរបៀបហៅផ្សេងគ្នា ទី១គឺ ល្ខោនព្រះករុណា ទី២ ល្ខោនខោល ខុសពីប្រទេសថៃ សូម្បីតែភាសាអង់គ្លេសក៏សរសេរខុសគ្នាដែរ។
ដោយឃើញថាខាងកម្ពុជាមានសំណើរតាំងពីឆ្នាំង ២០០៦ តែជារឿងចាត់ចូលមិនបាន មានរបស់ខ្លះដូចជាប្រាសាទអាចចាត់ចូលបាន តែរឿងនេះចាត់ចូលមិនបាន ហើយរបាំព្រះករុណានេះ គឺកម្ពុជាបានចាត់បញ្ចូលទៅ រហូតមកដល់ល្ខោនខោលនេះជារឿងមានបញ្ហា ទើបសង្ស័យថា តើជារបស់ដូចគ្នាឬទេ?
ខណៈក្រសួងវប្បធម៌កំពុងពិនិត្យមើល ហើយឯកសារដើមក៏មិនទាន់មានច្បាស់ ថាគេកំពុងចាត់បញ្ចូលអ្វីឲ្យប្រាកដ។
យើងមកមើលជាមួយគ្នាថា ខូនថៃ ឬ កម្ពុជាអាចមានពាក្យខូនប្រហាក់ប្រហែលគ្នា មកមើលថាលក្ខណៈខុសឬ ដូចគ្នាអ្វីខ្លះ ?
សាស្ដ្រាចារ្យផ្នែកបុរាណវិទ្យារបស់ថៃ លោកស្រី ឃុន ផានី បានលើកថា” ភាពខុសគ្នាក៏មាន ថៃក៏មាន ឡាវក៏មាន កម្ពុជា មីយ៉ាន់ម៉ា ក៏មាន មានសណ្ឋានខុសគ្នារូបពីរនេះបង្ហាញពីភាពខុសគ្នា មើលរឿងការតែងខ្លួន មានការវិវត្តន៍ចេញពីវាំង មានការបន្ថែមពណ៌ទៀត គេហៅថា ជាគ្រឿងតែងព្រះមហាក្សត្រពីបុរាណ រឿងយក្ស រឿងមនុស្ស ក្នុងរឿង រាមាយណៈ ហើយក៏ឈុតរបស់ថៃ មានតាមពណ៌ ព្រះរាមពណ៌បៃតង ព្រះល័ក្ខពណ៌លឿង នាងសេតាពណ៌ក្រហម ហនុមានពណ៌ស នេះ របស់ថៃច្បាស់លាស់មែនចា៎ស ។
រីឯអត្ថបទរឿងរបស់ថៃ មាន ១០០ ភាគ អ្នកជំនាញនិយាយថា របាំរបស់ប្រទេសថៃ មិនដែលធ្លាក់ជាប្រទេសក្នុងអនានិគម គ្មានការកែប្រែ មានតែការរាំតាមសាច់រឿង មិនដូចកម្ពុជា លាវ ឬភូមា ធ្លាប់ជួបសង្គ្រាម ហើយព្រះមហាក្សត្រក៏មានតំណែរក្សា ឬថាពាំនាំ ខូន ចេញទៅតាមប្រជាជន។
ឆ្នាំក្រោយនេះប្រទេសថៃ នឹងស្នើ ដូចជា ខូន ( ល្ខោនខោល) ,ម៉ាស្សាផែនថៃ ,របាំនោរ៉ាហ៍ ( របាំមនោរាហ៍) ,ប្រដាល់ថៃ និង អាហារថៃ ដែលយើងមានសិទ្ធិស្នើសូម៕
ទស្សនាវីដេអូឃ្លិបដូចខាងក្រោមនេះ៖
https://www.youtube.com/watch?v=JqRdZzh405s
មតិយោបល់