សួស្តី គេហទំព័រ ដំណឹង ជាទីមេត្រី ជាដំបូងសូមអរគុណនូវគេហទំព័រនេះដែលបង្កើតឡើងនូវទំព័រ មួយដែលមានឈ្មោះថា ទុក្ខស្នេហ៍ ដែលមើលទៅវាមានភាពប្លែកមែនពិត តែក៏វាទំព័រមួយស្រាយបំភ្លឺនូវវិបត្តផ្សេងៗ ដូចជា បញ្ហាគ្រួសារ បញ្ហាសិក្សា និងជាចំណងនោះគឺ ទុក្ខស្នេហ៍តែម្តង ។
នាងខ្ញុំ សារី លក្ខិណា ដែលជាយុវនិស្សិតសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យមួយកណ្តាលទីក្រុងភ្នំពេញផ្នែកធនាគារ ឆ្នាំទី ១ ។ ថ្ងៃនេះដែរនាងខ្ញុំដាច់ចិត្តលាតត្រដាងនូវដានស្នាមជាំស្ថិតក្នុងបេះដូងជាយូរណាស់មកហើយរ៉ាយរ៉ាប់ពីភាពសាវ៉ារបស់បុរសម្នាក់ដែលជាអតីតសង្សារ កាលពី ៧៣៥ ថ្ងៃ កន្លងទៅនាងខ្ញុំជាយុវសិស្សនៅវិទ្យាល័យមួយក្នុងខេត្ត ក្រចេះ បានស្គាល់យុវវសិស្សម្នាក់ទៀតរៀនថ្នាក់ជាប់គ្នា ពីដំបូងឡើយ ពាក្យចាស់ពោលថា “ស្នេហាផ្តើមចេញ ពីមិត្តភាព” តែនាងខ្ញុំមិនជឿឡើយ តែដល់ទីបំផុតពាក្យទាំងនេះ វាបានមកស្ថិតក្នុងក្រអៅបេះដូងក្រពុំវ័យក្រមុំរបស់ខ្ញុំហើយ ហើយក៏វាមានន័យថា “ទំពក់មិនទៅភ្នៅមិនមក” ពិតជាសុភាសិតមួយដែលកើតលើរូបនាងខ្ញុំមែន ។ ស្គាល់គ្នាមិនទាន់បានមួយខែ ផងគេចាប់ផ្តើមស្រលាញ់រូបនាងខ្ញុំ ដោយលេបខាយ នេះ នោះ ដោយការចំអែចំអន់ពីពួកម៉ាក់គេផងនោះ ខ្ញុំក៏បាក់ចិត្តស្រុតតែម្តង ដោយមិនអាចប្រកែក នឹងចេះតែគិតនូវពាក្យចំអន់នោះហើយ ដែលធ្វើឲ្យរូបនាងខ្ញុំមានវិប្បដិសារីមកទល់នឹងពេលនេះ ដោយសារតែពាក្យផ្អែម ល្អែម សន្យានេះ សន្យានោះ ថា ស្រាលាញ់អូនអាហូត នេះ ហើយដែលជាដើមចមបង្កើតនូវស្នាមខ្មៅនេះឡើង ។ ផ្តើមចេញ ពីទិដ្ឋភាពនូវការប្រើប្រាស់លោងលោមពាក្យផ្អែម បងនេះ បងនោះ រហូតខ្ញុំប្រែក្លាយជានារី ខុសគន្លងប្រពៃណី គេបានសន្យាថាស្រលាញ់រហូត នៅមុខខ្ញុំ តែអ្វីដែលមិននឹកស្មានចិត្តគេ ពេល ៦០០ ថ្ងៃ កន្លងផុតទៅ គេចាប់ផ្តើមមានអ្នកថ្មី គេភ្លេចអ្វីៗដែល រូបគេធ្វើមកលើរូបនាងខ្ញុំ អស់រលីង សួរគេថា ម្នាក់ដែលបណ្តើរពីថ្ងៃគេជានរណា គេថាបងប្អូនធម៌ ខ្ញុំក៏ជជីកសួរថា ធម៌មែន? ពេលនោះគេច្រលោតឡើង ស្តី គំហក់ដាក់នាងខ្ញុំស្ទើរតែ ទឹកភ្នែកហូរមិនចេញទៅហើយ ។ ពេលនេះ ហើយអ្វីដែលនាងខ្ញុំធ្វើល្អដាក់គេតាំងពី ៦០០ ថ្ងៃមុន ទើបនាងខ្ញុំគិតថា វាគ្មានប្រយោជន៍ ។
អូនសូមប្រាប់បងថា រឿងយើងចប់គ្មាត្រឹមនេះ ចុះ អូនក៏មិនដែលនឹកស្មានថា ចិត្តបងដូចពពកលើមេឃ ជួនខ្មៅ ជួនរាំង ហោះទៅនេះ ហោះទៅនោះ ដែរ ហើយថ្ងៃនេះ ហើយទើបអូនដឹងថា ក្នុងចិត្តបងលែងមានអូនទៀតហើយ អូនគ្រាន់តែសូមផ្តាំថា កុំក្បត់គេដូចក្បត់អូនធ្វើអ្វី សូមចេះរៀនមើល យកភាពស្មោះដាក់ក្នុងប្រអប់ចិត្តផង ។ ទោះពេលនេះ អូនដឹងថា ចិត្តបងដូចខ្លែង ហើយឆ្ងាយជាងជើងមេឃទៅទៀត ក៏ក្នុងមួយជីវិតអូននេះ មិនចង់ជួបមនុស្សដូចបងដែរ ។ រូបបងដល់ត្រើយ សើយគូថ មានត្រីដុត ភ្លេចក្តាម មែនហើយក្តាមអូនប្រហែលវាស្រងាមហើយមើលទៅ បងពិតជាមានចត្តសំណាំមែន ។ លាហើយ! ប្រុសអប្រិយ……………………៕
មតិយោបល់