Perseverance ដែលណាសាបាញ់បង្ហោះ កាលពីថ្ងៃទី២០កក្កដាឆ្នាំ២០២០កន្លងទៅ នឹងធ្វើដំណើរទៅដល់ និងចុះចតលើភពអង្គារ នៅថ្ងៃទី១៨ ខែកុម្ភ:ខាងមុខ។ ក៏ប៉ុន្តែ មុននឹងអាចចុះទៅដល់លើផ្ទៃដីភពអង្គារ Perseverance ត្រូវឆ្លងកាត់នូវដំណាក់កាលចុះចតដ៏ស្មុគស្មាញមួយ ដែលគេឲ្យឈ្មោះតាមភាសាអង់គ្លេសថា “Entry, Descent and Landing” ឬ “EDL”។
ដំណើរការចុះចតនេះ ចាប់តាំងពីពេលធ្វើដំណើរចូលមកដល់ស្រទាប់បរិយាកាស រហូតចុះមកដល់ផ្ទៃដីភពអង្គារ ដំណើរការចុះចតយាន Perseverance ត្រូវចំណាយពេល ៧នាទី ហើយដែលក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តរបស់ណាសា តែងតែនាំគ្នាហៅថា “Seven Minutes of Terror” ដោយគ្រប់ដំណាក់កាលទាំងអស់ ចាំបាច់ត្រូវតែមានដំណើរការយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ ហើយជាងនេះទៅទៀត អ្វីៗនឹងត្រូវដំណើរការទៅដោយស្វ័យប្រវត្តិ ដោយពឹងតែទៅលើប្រព័ន្ធរ៉ាដា កាមេរ៉ា និងកុំព្យូទ័រដែលមាននៅលើយានដោយផ្ទាល់។
បន្ថែមពីលើនេះទៅទៀត ទីតាំងចុះចត សម្រាប់ Perseverance នៅពេលនេះ គឺមានសណ្ឋានដីស្មុគស្មាញខ្លាំង ដែលគេមិនដែលធ្លាប់ធ្វើពីមុន ក៏ប៉ុន្តែ ក្នុងពេលជាមួយគ្នា វាក៏ជាទីតាំង ដែលមានអំណោយផលខ្លាំងផងដែរ សម្រាប់បេសកកម្មរបស់ Perseverance ដែលគោលដៅចម្បងបំផុត គឺសិក្សាស្វែងរកតម្រ៉ុយនៃជីវិតលើភពអង្គារ។
ទីតាំង ដែលយាន Perseverance ត្រូវចុះចត និងសិក្សានោះ គឺជារណ្តៅអាចម៍ផ្កាយ ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា « Jezero Crater » ហើយនេះជាទីតាំងពិសេសសម្រាប់ការសិក្សារកតម្រ៉ុយនៃជីវិត គឺដោយសារតែអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តជឿថា Jerezero Crater នេះ ដែលមានមុខកាត់រហូតដល់ទៅប្រមាណជា ៤៥គីឡូម៉ែត្រ ធ្លាប់ជាបឹង ដែលកាលពីជាង ៣ពាន់លានឆ្នាំមុន មានពេញទៅដោយទឹករាវ។
សម្រាប់អ្នកវិទ្យាសាស្រ្ត ការសិក្សាលម្អិតទៅលើដីដែលធ្លាប់ជាបាតបឹងបែបនេះ គឺជាទីតាំងដែលមានប្រូបាប៊ីលីតេខ្ពស់ជាងគេ ក្នុងការស្វែងរកតម្រ៉ុយនៃជីវិតលើភពអង្គារ ពីព្រោះថា តាមអ្វីដែលគេធ្លាប់សង្កេតឃើញនៅលើភពផែនដីរបស់យើងនេះ គឺនៅតាមតំបន់ដែលជាអតីតបាតបឹង ឬបាតសមុទ្រ ដែលគេតែងរកឃើញផូស៊ីលនៃជីវិតដែលមានអាយុកាលចំណាស់ៗ គឺជីវិត ក្នុងទម្រង់ជាបាក់តេរី ដែលមានវត្តមាននៅលើភពផែនដីរបស់យើង តាំងពីជាង ៣ពាន់លានឆ្នាំមុន។
ប្រភព៖ RFI
មតិយោបល់